Met Brazilië – Kroatië is gisteravond eindelijk het WK Voetbal begonnen. Wanneer je geen zin hebt in Bosnië-Herzegovina vs Iran of Zuid-Korea tegen Algerije – of na uitschakeling van onze Oranje-mannen – kun je altijd nog een leuke voetbalfilm opzetten.
Voor het populaire audiovisuele filmmagazine filmpjekijken.com selecteerde ik een elftal voetbalfilms. De ‘Goal’-trilogie, ‘Bend It Like Beckham’ en de romantische komedie ‘Playing For Keeps’ haalden mijn selectie niet.
In de nieuwe Hand in Hand, het blad van de Feyenoord Supportersvereniging, staat deze maand weer een artikel van mijn hand in de rubriek ‘Vergeten Feyenoorders’. De naam van deze speler zal bij weinig Feyenoordsupporters een belletje doen rinkelen, maar Wendel Fräser was halverwege de jaren ’80 een fenomeen ‘op’ Rotterdam-Zuid. Niet bij de van rood en wit, maar bij mijn oude amateurclub Spartaan ’20. Op 18-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut in het eerste elftal, waarvan mijn oom elftalleider was. Als klein jochie keek ik wel een beetje tegen Wendel op. Hij was razendsnel, links- en rechtsbenig en had een fabelachtige techniek. Hij was een van de beste voetballers die ik op dat moment regelmatig live aan het werk zag. Ik vond het dan ook schitterend dat Wendel mijn trainer werd in de D-tjes van Spartaan.
Afgelopen weekend heb ik een Nederlands jeugdelftal gevolgd dat in Lissabon meedeed aan ‘Football for Friendship’, een maatschappelijk project van Gazprom, een hoofdsponsor van de Champions League. De ‘Double Dutchies’ is een gemengd team van Nederlandse topvoetballers in de dop, met spelers van onder andere FC Utrecht, PSV, FC Twente, NEC en Ajax.
Naast het spelen van een indoor voetbaltoernooi en een forum met ambassadeur Franz Beckenbauer, dat in het kader stond van waarden als gelijkheid, respect en gezondheid, was ook het bijwonen van de Champions League Finale tussen Real Madrid en Atlético Madrid in Estádio da Luz onderdeel van het programma.
Van elke speler (twaalf in totaal) schreef ik een apart persbericht dat in talloze regionale kranten is gepubliceerd of voor andere regionale of lokale media aanleiding vormde om aandacht aan het project te besteden, waaronder de Moslimomroep, diverse edities van Dichtbij.nl, de website van FC Twente, diverse edities van De Weekkrant en RTV Emmen.
Toen ik acht was, kreeg ik van mijn oudere neef Richard mijn eerste Feyenoord-poster, de selectiefoto van het seizoen 1983-1984 (zie hierboven). De poster hangt nog altijd in m’n oude jongenskamertje, samen met de elftalposters van de twee andere landskampioenschappen die ik heb meegemaakt.
Eén speler op de foto heeft me altijd gefascineerd. Zittend, uiterst links, naast Ruud Brood: Johan Molenaar. Na Feyenoord voetbalde hij jaren bij RBC, wist ik van de Panini-plaatjes. Waarom stond hij niet met de schaal op de Coolsingel, vandaag precies dertig jaar geleden?
Ik traceerde Molenaar, die tegenwoordig een eigen klus- en montagebedrijf heeft, aan het werk in het Brabantse Oosterhout. “De keer dat die foto is genomen, is de enige keer dat ik op het veld van De Kuip heb gestaan.”
Gepubliceerd in: Hand in Hand, magazine Feyenoord Supportersvereniging, mei 2014.
Foto’s: Anne Kruit Fotografie
Jimmy Simons, die op 18-jarige leeftijd debuteerde in Feyenoord 1, viel na zijn voetbalcarrière in het zwarte gat. Hij had achtereenvolgens een Surinaams restaurant, een bemiddelingsbureau en een bar, maar allemaal zonder succes. In het Rotterdamse nachtleven kwam hij in aanraking met mensen uit het verkeerde milieu. Simons ging bij zichzelf te rade en besloot te gaan doen wat zijn hart en gevoel hem ingaf: mensen helpen. Tegenwoordig is de voormalig Feyenoorder (43) woonbegeleider van mensen met psychiatrische problemen. Voor Hand in Hand zocht ik hem op in het Oude Noorden.
Gepubliceerd in: ‘Hand in Hand’, magazine Feyenoord Supportersvereniging, april 2014
Foto’s: Anne Kruit Fotografie
